Een paar dagen toch écht goed ziek geweest.
Zelfs het inkleuren van mijn mandala moest ik even laten voor wat het was.
Mijn hoofd zat vol met mokers en watten.
Mijn neus leek te zijn gebruikt als boksbal.
Mijn bovenlip en neusvleugels waren zeer goed in het imiteren van een droge woestijngrond, waar meermaals dagelijks crème op gesmeerd moest worden wilde ik mijn mond nog enigszins pijnloos kunnen bewegen.
Mijn spraakwater was toch sowieso even op, want mijn keel voelde aan als pijnlijk schuurpapier.
Mijn spieren leken spontaan 50 jaar ouder en waren alle flexibiliteit verloren.
Daarbij zagen 'ze' mijn spieren kennelijk aan voor een 'trektouw' waarbij nog even gestreden moest worden om de lokale touwtrek kampioenschappen in de diverse regio's in het lichaam, geen rekening houdend met de beperkte flexibiliteit.
Mijn thermostaat was kapot en ik heb ontdekt dat je het warm en koud tegelijk kunt hebben.
Tanden en kiezen zijn getest op klappervastheid.
Peletons van kippenvelletjes en rillingen denderden over het hele lichaam, afgewisseld met opwellende warme bronnen.
Mijn longen voelden aan alsof de Drie Musketiers met hun zwaarden de strijd aangingen met geduchte tegenstanders of was Kapitein Haak met Peter Pan in gevecht?
Ik kon me gewoon niet concentreren, nergens op en ook niet op het kleuren van mijn mandala, kon het niet eens zien ("tjeetje dat je dat normaal gesproken voor mekaar bakt zeg", "jawel met loep zo her en der"), kon de bril op m'n neus niet verdragen en de motoriek was ook niet je-van-hét.
Een nieuwe intuïtief gekozen samenstelling van Spagyriek druppels zorgen er wel voor dat de Drie Musketiers en Peter Pan nu aan de winnende hand zijn.
Keel, neus en longen zijn er nu veel beter aan toe.
Vele nieuwe inzichten kwamen voorbij, maar ook oude pijnen en emoties zijn er met kracht uit geblaft, gesnotterd en geniest.
Het ruimt dus wel lekker op.
Gisteren uiteindelijk wel weer een stukkie verder gekomen met kleuren, al is het niet veel...
Maar ja, als je je weer een tikkie beter voelt en werkelijk genoeg hebt van dagenlang slapen, bankhangen en tv kijken, dan doe je al gauw weer teveel.
Vandaag dus weer even een stappie terug met tegensputterende maag en darmen.
Tja, de hele grote voorjaarsschoonmaak moet gebeuren kennelijk.
Het zakt af van boven naar beneden...
Als mijn huis nou eens uit zichzelf meedeed....
Ik kwam zojuist deze tegen op facebook:
Dat geldt dus niet alleen voor naaldkunstenaars, dat geldt voor alle creatievelingen.
Nou ja, laat ik niet iedereen over één kam scheren, maar creatievelingen staan er nu eenmaal om bekend overal creatieve ideeën en projecten te hebben liggen.
Kun je je voorstellen wat dat betekent als je én tekent, én breit, én haakt, én weer opnieuw meer kleding wilt gaan naaien, her en der nog wat andere 'frutsels' produceert en o ja, ook nog een boekenwurm bent...
Dat wordt dus een atelierruimte / bibliotheek erbij... ahum...
Toch fijn als je kinderen de deur uit gaan 😉
Maar euh... waar blijft die tijd toch?
Normaal gesproken gaat die loeisnel.
Iedere volgende dag lijkt weer een stukkie korter.
O ja, de belastingaangifte moet ook nog de deur uit, maar ik heb in ieder geval genoeg lappen voor de lappenmand...
En als je dan ziek bent, wat gaat die tijd dan toch ineens trááááááág...
Tjeetje, wist niet dat dagen zó langzaam voorbij konden kruipen.
Nou ja, dat wist ik natuurlijk wel vanuit een verleden met chronisch ziekzijn, maar die herinnering heb ik dus met graagte weggestopt op die rommelzolder van een hoofd van mij
Een zee van rust gehad dus.
Zou je zeggen...
Ik dacht dat het gisteren beter ging, en dus natuurlijk teveel gedaan, al stelde het geen ene bal voor wat ik gedaan heb, vandaag dus toch weer een stappie terug.
Is ons hondje ook nog eens ziek vandaag...
Nou, lappen genoeg in ieder geval voor nog een lappenmandje erbij, hoewel..., ze mag wel bij mij bij in de lappenmand. 😜
Dat wil ze toch het liefst.
Er staan dus allerlei plannen op stapel voor een atelierruimte erbij, voor al m'n lapjes, wolletjes en andere knutselfrutsels.
De gang en trappegat wil ik aanpakken om mooie galeriemuren van te maken en mooie foto's op te hangen.
Tekenen blijf ik lekker in de huiskamer doen, waar ik ook mijn workshops en tekenkringen organiseer, want wie heeft er toch ooit bedacht dat je huiskamer je huiskamer moet zijn?
Al die 'zooi' die ik op creatieve wijze wil kunnen laten liggen, gaat naar boven verhuizen nu beide kinderen definitief hun eigen stekkie hebben buitenshuis.
Een definitieve plek ook voor mijn naaimachine.
Zal er wel weer helemaal in moeten komen.
Hoop dat die oude naaimachine met mij mee weer op gang wil komen.
Manlief heeft definitief de hele schuur tot zijn beschikking als klus/opberg ruimte, een plek waar ik voorheen naartoe wilde met mijn praktijk/atelier, maar daar nu dus voor eens en voor altijd vanaf zie.
Voor mij is het dus tijd voor een nieuwe werkbare indeling binnenshuis en leegstaande kamers eens goed in gebruik nemen.
Eentje is al opslagruimte geworden van zaken als kerstboom, logeermatras, etc.
En na verkoop van een flink aantal zaken via marktplaats zal ook de stellingkast weer leeg komen voor andere opslag, ik denk magazijn voor teken- en schilderspullen zoals potloden, verf, papier, kaarten, stickers, lijsten, maar ook lege pipetflesjes voor de bloesemtherapie, etc. etc.
Mogelijk blijft er boven zelfs nog ruimte over voor een leeshoek met twee fijne leesstoelen.
Wij hebben geen opbergzolder, gelijk schuin dak boven en in de schuur... tja... stoffig natuurlijk met allerlei zaag- en schuuractiviteiten, en aangezien ik zo'n beetje uit de huiskamerkasten aan het groeien ben...
Allerlei opruim, poets, klus- en schilderactiviteiten zitten er dus al plansgewijs in mijn hoofd, moeten alleen nog een beetje vorm gaan krijgen in de precieze details en dan de uitvoering natuurlijk nog.
Maar nu dus even niet...
Nu is er aandacht voor een innerlijk proces.
Zelf kleding maken.
Lang geleden.
Heel veel kleding gemaakt voor onze jongens toen ze klein waren.
Daarna nog een enkele keer voor mezelf, maar niet veel meer.
Op zoek naar leuke wat alternatieve patronen en stoffen op het internet?
Ja, leuk.
Ik word al blij als ik al die inspiratie daar langs zie komen.
Pinterest is zo'n mooie site daarvoor.
Maar ja, wel eerst die mooie Keltische kabeltrui afmaken, want al die ideeën, te veel ideeën, resulteerden in het verleden vaak in meerdere projecten die onafgemaakt bleven liggen.
Er liggen er nu nog een aantal.
Truien breien, kussens borduren, een kleed haken...
Ik snap niet dat ik voorheen met een groter gemak alles af kon maken: kleding, sprei, gordijnen, etc. het is er allemaal, maar intussen wel aan vervanging toe.
Ergens is er iets veranderd, hoewel het wel altijd al in mijn aard gezeten heeft, dat ongeduld en het weer verder willen naar het volgende...
Een uitdaging voor mij om dingen ook af te maken, zelfs bij het Mandala tekenen gaat dat niet moeiteloos hoor.
Als ik eenmaal weet waar het naartoe gaat, neemt het geduld gaandeweg af en de innerlijke onrust weer toe, op weg naar het volgende.
Als ik niet uitkijk, begin ik gewoon nergens meer aan, want dan kan er ook niks blijven liggen.
Zo is het jaren gegaan met handwerken en dit soort opruim/huishoudelijke/styling projecten.
Mijn vastberadenheid tot afmaken nam af met de toename van mijn ziek zijn en resulteerde uiteindelijk simpelweg in nergens meer aan beginnen (behalve mandala's dan, waar ik nu dus mijn kracht uit kan herwinnen).
Ik merk dat nu het chronisch ziek zijn al jaren in de verleden tijd is, met het tekenen van deze mandala de vastberadenheid weer aan het groeien is.
Hèhè... eindelijk!
De vorige mandala en ik denk deze toch ook wel in zekere zin, hoewel ik nog niet uit ben over het achtergrondje, is toch ook zo'n project met uitdaging om af te maken.
Deze mandala's zijn echter zelfs in mijn eigen ogen te mooi om te laten liggen.
En niet alleen vanwege het mooie 'plaatje'.
Nee, het gaat ook om de energie die ze in zich dragen...
Deze mandala staat duidelijk symbool voor opruiming, tot in de diepe lagen voor vorige levens en oude ervaringen in dit leven, verwerking / ordening / integratie van desbetreffende ervaringen en vastberadenheid om projecten waar je aan begonnen bent tot een goed einde te brengen.
Getrokken orakelkaarten gaandeweg dit hele teken- en kleurproces bevestigen dit nog eens duidelijk, gepaard gaande met duidelijk fysieke en emotionele opruiming.
Eerst mijn eigen emotionele en lichamelijke zolder en opslagruimtes opruimen...
Daar lijkt het tenminste wel op.
Benieuwd wat daar voor ruimte uit voort gaat komen en of dat gevolgd wordt door praktische stappen in huis.
O wat zouden nu een stel kaboutertjes welkom zijn...
Een toverfee mag ook.
Of Merlijn moet even helpen conform de Disneyfilm uit 'The Sword in the Stone'.
Had ik maar zo'n tas...
Nanny McFee had er ook zo eentje...
Of een kamer als de Tardis van Doktor Who of die tent in de Harry Potter film...
Hoewel... de nieuwe huisinrichting in mijn hoofd nu langzamerhand toch verandert van grote berg naar een open deur met nieuwe mogelijkheden...
Leuke transformatie die dus ook in mij plaatsvindt.
Misschien ga ik binnenkort nog eens met een groot plezier aan de slag.
Het beeld krijgt steeds meer vorm.
Nee hoor, voor wie zich nu bezorgd maakt: manlief wordt het huis niet uitgejaagd hoor.
Hij krijgt juist een hele werk/computer/muziekkamer voor zichzelf in huis als ik mijn zooi opslag daar vandaan haal!
Onze zithoek in de huiskamer is weliswaar wat kleiner geworden, maar zal zeker gehandhaafd worden voor gezellige samen op de bank momentjes met een goede film op en een handwerkje in de hand...
En de slaapkamer zal ook meer een leefruimte worden dan nu het geval is.
Voor mij is het extra gezond vaker trap op en af te moeten en er wordt dan ook meer geleefd op de bovenverdieping.
Nu dus nog even chaos in mijn hoofd en het duizelt me vandaag allemaal wel hoor 😉
Dus nog maar even rustig aan doen en af en toe een stukkie kleuren als het gaat.
Opruimen en vastberadenheid zijn de trefwoorden voor vandaag (en verder)...
Fijne dag verder. Wordt weer vervolgd!
De ontwikkeling van deze mandala volgen?
En intussen meer informatie krijgen over de energie ervan?
